MODLITWA UWIELBIENIA
Uwielbienie jest naszą odpowiedzią na miłość Boga Ojca.
Dlatego wołamy Ojcze Nasz!
Czym jest modlitwa uwielbienia?
Dlaczego uwielbienie?
Uwielbienie w Biblii.
Uwielbienie w tradycji Kościoła.
DLACZEGO UWIELBIENIE?
Uwielbienie jest naszą ODPOWIEDZIĄ na miłość Boga Ojca, dlatego modlimy się uwielbiając Go i wołamy OJCZE NASZ!
Uwielbienie NAJGŁĘBIEJ wyraża się w postawie naszego serca, które uznaje, że ON jest naszym Bogiem. Do modlitwy uwielbienia zachęca nas Biblia, uwielbieniem modlili się Apostołowie i Ojcowie Kościoła, modlitwą uwielbienia modli się Kościół Chrześcijański na całym świecie.
Uwielbienie jest modlitwą, jest więc ROZMOWĄ z Bogiem. Rozmową wyjątkową, bo taką, w której nie mówimy o sobie samych, ale mówimy o NIM.
Modlitwa uwielbienia jest sposobem wyrażenia naszej relacji z Bogiem.
Odpowiadamy na Jego dobroć, na to, KIM jest uznając, że jest Bogiem, że jest naszym Stwórcą.
O uwielbieniu nie świadczy jego forma, ale SERCE SKUPIONE NA BOGU, które wielbi Go nie ze względu na to, co ON czyni, ale ze względu na to, że JEST.
Bóg zostanie otoczony chwałą, gdy pozwolimy, by było tak, jak ON chce.
Uwielbienie w Biblii.
Do jakiego uwielbienia zachęca nas Biblia?
Oto kilka fragmentów, które wzywają nas do modlitwy uwielbienia:
“Śpiewajcie Mu i grajcie, rozgłaszajcie wszystkie Jego cuda!”
Możemy opowiadać o wspaniałym Bożym działaniu śpiewając i grając. Muzyka, tak jak poezja jest językiem uczuć, kiedy śpiewamy Bogu wyrażamy nasze uczucia do Niego.
Uwielbienie przejawia się w całym naszym życiu, słyszymy je, gdy rozmawiamy ze sobą, słyszymy je w naszych reakcjach na przeciwności, słyszymy je w relacjach z najbliższymi.
„A nie upijajcie się winem, bo to jest [przyczyną] rozwiązłości, ale napełniajcie się Duchem, przemawiając do siebie wzajemnie w psalmach i hymnach, i pieśniach pełnych ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach. Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa!”
„Słowo Chrystusa niech w was przebywa z [całym swym] bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach.”
Uwielbienie niesie w sobie nasze osobiste wyznanie wiary, ale także uwielbienie niesie w sobie wyznanie wiary i nauczanie całego Kościoła.
W wielu fragmentach zawołanie do modlitwy uwielbienia wiąże się z zachętą do wspólnego śpiewu. Jeżeli do tego zaprasza nas, do tego Biblia, czy nie powinniśmy się włączyć do szczerego, pełnego pieśni i hymnów uwielbienia?
“Chwalcie go na głośnych trąbach, Chwalcie go na harfie i cytrze!
Chwalcie go bębnem i pląsaniem, Chwalcie go na strunach i na flecie!
Chwalcie go na cymbałach dźwięcznych, Chwalcie go na cymbałach głośnych!”
Czy to znaczy, że powinniśmy literalnie odczytać słowa psalmu? Używać takich samych instrumentów i form uwielbienia, o jakich mówi Psalmista?
Z całą pewnością psalmy zachęcają nas do uwielbienia Boga całym sercem, wszystkim, co mamy, co potrafimy – CAŁYM SOBĄ.
Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie”
Uwielbienie a tradycja Kościoła
Katechizm Kościoła Katolickiego zachęca nas do uwielbienia
Przypomina, że „Uwielbienie jest tą formą modlitwy, w której człowiek najbardziej bezpośrednio uznaje, iż Bóg jest Bogiem. Wysławia Go dla Niego samego, oddaje Mu chwałę nie ze względu na to, co On czyni, ale, dlatego że ON JEST. Uczestniczy w szczęściu serc czystych, które kochają Go w wierze, zanim ujrzą Go w chwale. Przez nią Duch łączy się z naszym duchem, by świadczyć, że jesteśmy dziećmi Bożymi; daje świadectwo Jedynemu Synowi, w którym zostaliśmy przybrani za synów i przez którego uwielbiamy Ojca. Uwielbienie zespala inne formy modlitwy i zanosi je do Tego, który jest ich źródłem i celem […]”. KKRK 2639
Kościół składa Bogu nieustanną ofiarę uwielbienia…
Kościół składa Bogu nieustanną ofiarę uwielbienia poprzez Liturgię Godzin. Jest ona chrześcijańską kontynuacją psalmodii świątynnej i synagogalnej. Praktykował ją sam Pan Jezus. Modlitwa Uwielbienia, wywodząca się z Liturgii Godzin, nie zastępuje Mszy Świętej, a Msza nie zastępuje Uwielbienia. Są to dwie komplementarne części nieustannej modlitwy i ofiary Kościoła składanej Bogu.
Uwielbiać, to znaczy tyle samo, co mieć kogoś na pierwszym miejscu, myśleć o nim, wyobrażać go sobie, kierować ku niemu swoje uczucia. Uwielbiać, to znaczy uznawać wartość, przedkładać ponad inne wartości, kochać nade wszystko.
Autorem pięknych modlitw uwielbienia jest św. Franciszek z Asyżu. Poniżej zamieszczamy jedną z nich:
“Ty jesteś Święty Pan Bóg jedyny,
Który czynisz cuda,
Ty jesteś wielki,
Ty jesteś najwyższy,
Jesteś Królem wszechmogącym,
Ojcze święty,
Królu nieba i ziemi.
Ty jesteś w Trójcy jedyny
Pan Bóg nad bogami,
Ty jesteś dobro wszelkie dobro,
najwyższe dobro
Pan Bóg żywy i prawdziwy.
Ty jesteś miłością, kochaniem;
Ty jesteś mądrością,
Ty jesteś pokorą,
Ty jesteś cierpliwością,
Ty jesteś pięknością,
Ty jesteś łaskawością,
Ty jesteś bezpieczeństwem,
Ty jesteś ukojeniem,
Ty jesteś radością,
Ty jesteś nadzieją naszą i weselem,
Ty jesteś sprawiedliwością,
Ty jesteś łagodnością,
Ty jesteś w pełni wszelkim
bogactwem naszym,
Ty jesteś pięknością,
Ty jesteś łaskawością,
Ty jesteś opiekunem,
Ty jesteś stróżem i obrońcą naszym,
Ty jesteś mocą,
Ty jesteś orzeźwieniem.
Ty jesteś nadzieją naszą,
Ty jesteś wiarą naszą,
Ty jesteś miłością naszą,
Ty jesteś całą słodyczą naszą,
Ty jesteś wiecznym życiem naszym:
Wielkim i przedziwnym Panem,
Bogiem wszechmogącym, miłosiernym,
Zbawicielem.”
Polish 
English